Gebed

1 Verder sprak de HEERE tot Mozes: Ga heen, vertrek vanhier, u en het volk dat u uit het land Egypte geleid hebt, naar het land waarvan Ik Abraham, Izak en Jakob gezworen heb: Aan uw nageslacht zal Ik het geven.

2 Ik zal een engel vóór u uit zenden – Ik zal de Kanaänieten, Amorieten, Hethieten, Ferezieten, Hevieten en Jebusieten verdrijven –

3 naar een land dat overvloeit van melk en honing. Maar Ik zal Zelf niet in uw midden meetrekken, omdat u een halsstarrig volk bent en Ik u anders onderweg zou vernietigen.

4 Toen het volk deze onheilsboodschap hoorde, bedreven zij rouw en niemand van hen deed zijn sieraden om.

5 De HEERE had namelijk tegen Mozes gezegd: Zeg tegen de Israëlieten: U bent een halsstarrig volk. Als Ik ook maar één ogenblik in uw midden zou meetrekken, dan zou Ik u vernietigen. Nu dan, doe uw sieraden af, en Ik zal weten wat Ik u doen zal.

6 Ver van de berg Horeb ontdeden de Israëlieten zich van hun sieraden.

7 En Mozes nam de tent en zette die voor zichzelf buiten het kamp op, een eind van het kamp vandaan; en hij noemde hem de tent van ontmoeting. Zo gebeurde het dat ieder die de HEERE zocht, naar de tent van ontmoeting moest gaan, die zich buiten het kamp bevond.

8 Telkens als Mozes naar de tent ging, gebeurde het dat heel het volk opstond en dat ieder bij de ingang van zijn tent ging staan en dat zij Mozes nakeken tot hij de tent was binnengegaan.

9 Zodra Mozes de tent binnenging, gebeurde het dat de wolkkolom neerdaalde en bij de ingang van de tent bleef staan en dat de HEERE met Mozes sprak.

10 En zodra heel het volk de wolkkolom zag staan bij de ingang van de tent, stond heel het volk op en boog zich neer, ieder in de opening van zijn tent.

11 De HEERE sprak tot Mozes van aangezicht tot aangezicht, zoals een man met zijn vriend spreekt. Daarna keerde hij terug naar het kamp, maar zijn dienaar Jozua, de zoon van Nun, een jongeman, week niet uit het midden van de tent.

 1 Een psalm van David.

De HEERE is mijn licht en mijn heil,

voor wie zou ik vrezen?

De HEERE is mijn levenskracht,

voor wie zou ik angst hebben?

2 Toen kwaaddoeners op mij afkwamen,

om mij levend te verslinden

– mijn tegenstanders en mijn vijanden –

struikelden zij zelf en vielen.

3 Al belegerde mij een leger,

mijn hart zou niet vrezen;

al brak er een oorlog tegen mij uit,

toch vertrouw ik hierop.

4 Eén ding heb ik van de HEERE verlangd,

dát zal ik zoeken:

dat ik wonen mag in het huis van de HEERE,

al de dagen van mijn leven,

om de lieflijkheid van de HEERE te aanschouwen

en te onderzoeken in Zijn tempel.

5 Want Hij doet mij schuilen in Zijn hut

op de dag van het onheil.

Hij verbergt mij in het verborgene van Zijn tent,

Hij plaatst mij hoog op een rots.

6 Nu heft mijn hoofd zich omhoog

boven mijn vijanden, die mij omringen.

Ik zal in Zijn tent offers brengen onder geschal van trompetten;

ik zal zingen, ja, ik zal psalmen zingen voor de HEERE.

7 Hoor, HEERE, mijn stem als ik roep;

wees mij genadig en antwoord mij.

8 Mijn hart zegt tegen U wat U Zelf zegt:

Zoek Mijn aangezicht.

Ik zóek Uw aangezicht, HEERE.

1 Een psalm van Asaf.

De God der goden, de HEERE, spreekt,

en roept de aarde,

vanwaar de zon opkomt

tot waar hij ondergaat.

2 Uit Sion, de volmaakte schoonheid,

verschijnt God blinkend.

3 Onze God komt en zal niet zwijgen;

voor Zijn aangezicht verteert een vuur,

rondom Hem stormt het geweldig.

4 Hij roept tot de hemel daarboven

en tot de aarde, om over Zijn volk recht te spreken:

5 Verzamel Mij Mijn gunstelingen,

die een verbond met Mij sluiten door offers.

6 De hemel verkondigt Zijn gerechtigheid;

want God Zelf is Rechter. Sela

7 Luister, Mijn volk, en Ik zal spreken,

Israël, Ik zal onder u getuigen:

Ik, God, ben uw God.

8 Niet om uw offers zal Ik u straffen,

want uw brandoffers houd Ik voortdurend voor ogen.

9 Toch hoef Ik uit uw huis geen jonge stier te nemen

of bokken uit uw kooien,

10 want al de wilde dieren in het woud zijn van Mij,

de dieren op duizend bergen.

11 Ik ken alle vogels van de bergen,

het wild van het veld is bij Mij.

12 Als Ik honger had, Ik zou het u niet zeggen;

want van Mij is de wereld en al wat zij bevat.

13 Zou Ik stierenvlees eten

of bokkenbloed drinken?

14 Offer dank aan God

en kom aan de Allerhoogste uw geloften na.

15 Roep Mij aan in de dag van benauwdheid;

Ik zal u eruit helpen en u zult Mij eren.

1 Daarom, mijn geliefde broeders, naar wie ik zeer verlang, mijn blijdschap en kroon, blijf zo staande in de Heere, geliefden!

2 Ik roep Euodia en ik roep Syntyche ertoe op eensgezind te zijn in de Heere.

3 Ja, ik vraag ook u, mijn oprechte metgezel: Help deze vrouwen, die samen met mij gestreden hebben in het Evangelie, ook met Clemens en mijn andere medearbeiders, van wie de namen in het boek des levens staan.

4 Verblijd u altijd in de Heere; ik zeg het opnieuw: Verblijd u.

5 Uw welwillendheid zij alle mensen bekend. De Heere is nabij.

6 Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God;

7 en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.

13 Is iemand onder u in lijden? Laat hij bidden. Heeft iemand goede moed? Laat hij lofzingen.

14 Is iemand onder u ziek? Laat hij dan de ouderlingen van de gemeente bij zich roepen en laten die voor hem bidden en hem met olie zalven in de Naam van de Heere.

15 En het gelovige gebed zal de zieke behouden en de Heere zal hem weer oprichten. En als hij zonden gedaan heeft, zal hem dat vergeven worden.

16 Belijd elkaar de overtredingen en bid voor elkaar, opdat u gezond wordt. Een krachtig gebed van een rechtvaardige brengt veel tot stand.

17 Elia was een mens net zoals wij en hij deed een vurig gebed dat het niet zou regenen, en het regende niet op de aarde, drie jaar en zes maanden.

18 En hij bad opnieuw, en de hemel gaf regen en de aarde bracht haar vrucht voort.

19 Broeders, als iemand onder u van de waarheid is afgedwaald en een ander doet hem terugkeren,

20 weet dan dat hij die een zondaar van zijn dwaalweg doet terugkeren, een ziel zal redden van de dood en een menigte van zonden zal bedekken.

7 En opdat ik mij door het allesovertreffende karakter van de openbaringen niet zou verheffen, is mij een doorn in het vlees gegeven, een engel van de satan, om mij met vuisten te slaan, opdat ik mij niet zou verheffen.

8 Hierover heb ik de Heere driemaal gesmeekt dat hij van mij weg zou gaan.

9 Maar Hij heeft tegen mij gezegd: Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Daarom zal ik veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij komt wonen.

10 Daarom heb ik een behagen in zwakheden: in smadelijke behandelingen, in noden, in vervolgingen, in benauwdheden, om Christus' wil. Want wanneer ik zwak ben, dan ben ik machtig.

34 Wie is het die verdoemt? Christus is het Die gestorven is, ja wat meer is, Die ook opgewekt is, Die ook aan de rechterhand van God is, Die ook voor ons pleit. 

25 Daarom kan Hij ook volkomen zalig maken wie door Hem tot God gaan, omdat Hij altijd leeft om voor hen te pleiten.

26 Want zo'n Hogepriester hadden wij nodig: heilig, onschuldig, onbesmet, afgescheiden van de zondaars en boven de hemelen verheven.

27 Hij heeft het niet nodig, zoals de hogepriesters, elke dag eerst voor zijn eigen zonden slachtoffers te brengen en pas daarna voor die van het volk. Want dat heeft Hij eens en voor altijd gedaan, toen Hij Zichzelf offerde.

28 Want de wet stelt mensen, die met zwakheid behept zijn, aan als hogepriester. Maar het woord van de eed die na de wet gezworen is, stelt de Zoon aan, Die tot in eeuwigheid volmaakt is.