Gevangen in een zeecontainer
De Eritrese gospelzangeres Helen Berhane *) zat twee en een half jaar gevangen in een zeecontainer vanwege haar geloof in Christus. ‘s Nachts is het in zo’n container extreem koud, maar overdag juist bijzonder heet door de brandende zon.
De zeecontainer was overvol. Helen zat er gevangen met negentien andere vrouwen. Maar ze liet zich niet ontmoedigen, integendeel. Ze bemoedigde andere gevangenen in hun geloof en vertelde zelfs opzichters over Jezus. Regelmatig onderging ze heftige martelingen. “Doe jij maar wat je denkt te moeten doen,” zei ze tegen de beul.
Hoe kon Helen dit volhouden? Vooral door te zingen en zich te verblijden in Christus. “Altijd als ik zing, ontvang ik nieuwe kracht,” vertelt ze. “Door de kracht van de Heilige Geest vergeet ik alle problemen. Zingen is een wapen.” Hoe kon Helen blij zijn? Omdat ze met Petrus die ‘onuitsprekelijke en heerlijke vreugde’ (1 Petrus 1:8) mocht kennen, die ze had omdat Christus haar alles was. Dit lijkt heel tegenstrijdig: blij zijn, ondanks het lijden. Maar Jakobus riep daar al toe op: blij zijn, juist vanwege die beproevingen, want God gebruikt moeilijkheden om gelovigen te vormen (Jakobus 1:2-3).
Hoe kun je blijdschap omschrijven? Het is een emotie diep vanbinnen. Die blijdschap kan zo groot zijn, dat het ook zichtbaar wordt in je lichaam. Je gaat stralen, juichen en dansen. In tegenstelling tot verdriet, krijg je nieuwe moed, zie je het leven glansrijk in en verheug je je in de toekomst.
Blijdschap is niet zomaar op te roepen door tegen jezelf te zeggen: ‘Nou, nu ga ik me blij voelen’. Blijdschap heeft altijd een bron. Hoe groter die bron, hoe meer blijdschap je ervaart. In het Oude Testament worden verschillende bronnen genoemd. De mensen ontvangen met blijdschap aardse en geestelijke zegeningen uit Gods hand. Denk bij aardse zegeningen aan: gezondheid, eten, drinken, persoonlijke welvaart of verstandige kinderen. Maar er is vooral sprake van blijdschap en vreugde in God Zelf. De blijdschap in God is onvergelijkbaar met de vreugde van de wereld. Dat komt omdat die blijdschap ervaren wordt onafhankelijk van de omstandigheden, bijvoorbeeld van
uiterlijke voorspoed. De grond van die vreugde is de Heere Zelf (vgl. Habakuk 3:17-19).
Blijdschap werkt aanstekelijk. De apostelen waren na de vervulling met de Geest zó blij dat mensen dachten dat ze dronken waren! (Handelingen 15:2) “Blijdschap verspreidt zich als een zoete parfum,” zei C.H. Spurgeon eens. “Een gelukkig mens maakt anderen gelukkig. Wie vol is van de zegen van God, vloeit over ten bate van anderen. Muziek is niet alleen bestemd voor wie het speelt, maar voor allen die oren hebben. (…) Wie gelooft in Christus is nooit lang zonder vreugde. Het is waar dat niet alle gelovigen in dezelfde mate gelukkig zijn, ze hebben echter wel allen het recht zich bijzonder te verheugen.”
De blijdschap is niet iets wat je zo af en toe moet ervaren. Nee, in de Bijbel wordt het geboden! Met name in de Psalmen wordt herhaaldelijk opgeroepen om je te verblijden in de Heere (Psalm 68:5). Je verheugen in God werkt enorm bevrijdend: je richt je blik niet op je eigen zonden en tekortkomingen, maar op Gods liefde en barmhartigheid in Christus. Zo is blijdschap ook een toevlucht (Nehemia 8:11), waardoor God geëerd wordt. En wie God eert, mag ook Zijn zegen verwachten. Daarom kan David zingen: Verlustig u [schep vreugde] in den HEERE, zo zal Hij u geven de begeerten uws harten (Psalm 37:4). In de Bijbel zie je dat blijdschap actief geuit wordt, bijvoorbeeld in muziek. Maarten Luther zei: “Muziek is één van de mooiste en heerlijkste dingen die er bestaan. Daarom heeft de duivel er zo'n ontzettende hekel aan, want hij kan er niet tegen als mensen zich gelukkig voelen. Waar muziek gemaakt wordt, verdwijnt de duivel.”
Blijdschap is de grondstemming van een gelovige, een gave en opgave van God. Blijdschap is een gave omdat het een geschenk en vrucht is van de Heilige Geest (Galaten 5:22). Maar het is ook een opgave. Je kunt jezelf bepalen bij Gods waarheid, jezelf waar nodig tot de orde roepen, en je zo actief verblijden. Volgens D.M. Lloyd-Jones, een Britse theoloog en predikant, is de essentie van het geestelijk leven dat je 'preekt tegen jezelf', zoals David doet in Psalm 42: "Wat ben je onrustig mijn ziel, hoop op God". Gelovigen mogen nu al in vreugde leven uit de Bron. Een vreugde, die straks volmaakt zal zijn.